Obróbka wody z użyciem dwutlenku chloru została po raz pierwszy zastosowana w europejskiej wodzie pitnej w 1956 r.

Podczas gdy środki takie jak obróbka termiczna i chlorowanie zapewniały dobrą „pierwszą reakcję”, coraz częściej zdarzały się sytuacje, w których potrzebowano czegoś więcej, aby zapewnić odpowiednią kontrolę mikrobiologiczną nad chorobotwórczymi patogenami, przy jednoczesnym zapewnieniu, że woda jest smaczna i dostępna w dużych ilościach.

Zastosowania dwutlenku chloru w dezynfekcji wody pitnej jest powiązane z coraz bardziej rygorystycznymi wymaganiami określanymi przez WHO
i przepisy krajowe.

Unikalne właściwości ClO2 oznaczają, że nie wytwarza on toksycznych produktów ubocznych powstających podczas chlorowania, a jego selektywne działanie zapewnia, że ​​nie reaguje on z obojętnymi związkami w taki sam sposób, jak nadtlenki i ozon. Ta wyjątkowość reakcyjna ClO2 pozwala na  prowadzenie sanityzacji i  dezynfekcję wody pitnej przy zastosowaniu niskich stężeń.

ClO2 degraduje się do nieszkodliwych soli w sieciach ściekowych, dzięki czemu jest idealną alternatywą dla środowiska.